Tacettin Şimşek
Yayla çocuğuydu. Havva nenesinin deyişleri, masalları ve pehlivan
hikâyeleriyle büyüdü. Gündüz kartalları, gece yıldızları seyretti.
Babası Almanya’daydı. Uçaklara “Tayyare, babama selam söyle!”
diye bağırdı. At bindi, kitap okudu, horon oynadı, türkü söyledi,
piyeslerde rol aldı. En sevdiği oyunlar birdirbir, uzuneşek ve çelik çomaktı.
Pertevniyal’de okumak istiyordu, almadılar. Doktor olmak istiyordu, olamadı. Lisede matematik okudu,
üniversitede edebiyatçı oldu. Yazdıklarından pek azını yayımladı. Kendine oyun arkadaşları dünyaya
getirmek için evlendi. Tiyatrolar sahneledi. Anne ve babasıyla umre hayalini gerçekleştirdi.
Yazmanın, okumaktan sonraki en güzel eylem olduğunu düşünüyor. Büyüklerin yıktığı dünyayı
çocukların onaracağına inanıyor. İlk okuyucu ve eleştirmenleri kendi çocuklarıydı. Tuttuğu takım:
Çocuklar. Onlarla iletişimi seviyor ve onlar için yazarken mutlu oluyor.
