Soner Hızarcı
Ankara'da doğmuşum ben / 1962 yılının temmuz ayında / Güzel
geçti çocukluğum / Dört kardeştik / Rahmetli babam küçük bir
devlet memuruydu / Kıt kanaat geçinirdik / Ama çocukluk işte /
Bilmezdik böyle şeyleri o zamanlar.
Elimizde macun şekerleri / Çıkıp kurumuş kayısı ağacına / Dünyayı seyrederdik.
Şanslıymışım diyorum bazen kendi kendime / Bir kumrunun kanadına binip bulutlara çıkardık.
Elektrikler kesilirdi de / Gökyüzünden yıldızları alıp / Sokak sokak gezerdik bozacının peşinden.
Açık hava sinemaları, gazoz kapakları / Toz toprak içinde bilye oynadığımız yıllar / At arabaları / Daha
neler neler...
Önüm, arkam, sağım, solum / Güzel geçti benim çocukluğum.
