Kemalettin Tuğcu
1902’de İstanbul’da dünyaya gözlerini açtı. Ayakları içeri dönük olarak doğduğu için, dışarıda akıp giden hayata uyum sağlayamadı. Okula gidemedi, rahatça arkadaşlarıyla dışarıda oynayamadı. Tüm bu olanlar onu içine kapanık birine dönüştürdü. Fakat bu özrü onu yıldırmadı. Bir şiirinde “Ne okul yüzü gördüm, ne yol gösteren kişi / Çaresizlik içinde yazıya döktüm işi.” diyen Tuğcu, kendi gayretleriyle okuma yazmayı öğrendi ve tercüme yapacak derecede Fransızcasını geliştirdi. Yazarak avundu ve güçlendi. On üç yaşında başladığı yazı hayatında, Kuklacı, Üvey Baba, Garip, Saadet Borcu, Eskici Baba, Yer Altında Bir Şehir başta olmak üzere üç yüzden fazla romanın yanında Fransız yazarlardan tercümeler de yaptı. Kadın Dünyası, Çocuk Haftası, Ev-İş ve Hayat Mecmuası gibi dergilerde görevler aldı ve yazıları yayınlandı. Şiirleri ise Gelişigüzel ismiyle bir kitapta toplandı. Eserlerinden bazıları sinema filmlerine ve televizyon dizilerine ilham kaynağı olmuştur. 1995 yılında “Tüyap Kitap Fuarı Çocuk Edebiyatı” ödülüne layık görülen usta yazar, 1996’da vefat etti.
