Betül Tarıman
Çocukluğu babasının mesleği nedeniyle Anadolu’nun çeşitli
kentlerinde geçti. İplere çamaşır yerine şiir astı, masallar uydurdu
penceresine konan kuşlara. İyi bir gözlemciydi, resimler yaptı
onları dilediği gibi boyadı. Ağaçların tepesine çıktı, dizlerini yaraladı. En yakın arkadaşları, okuduğu
kitapların kahramanlarıydı. Onlarla birlikte hayal kurdu, uzak yerlere bile gitti uykuya daldığında.
Tarihi çok seviyordu. Arkeolog olmak en büyük hayaliydi, olamadı. Uzun zamandan beri hem büyükler
hem de çocuklar için yazıyor. Gezmeyi, dağlarda yürüyüş yapmayı, bir söğüdün altında dinlenmeyi çok
seviyor. Çocuklar için yazdığı her şiirin altında göğü selamlayan kuşların imzası var. Dünyayı çocukların güzelleştireceğine inanıyor.
